12/3 – 14/3: Valencia (Costa del Azahar – SP.)

Valencia Ciutat de les Arts i de les Ciències en Oude stad

Vanmiddag aangekomen op de camping in Pinedo, 6 km buiten Valencia. Met de bus of via het aangelegde fietspad is het centrum te bereiken in 15-45 min. ’s Avonds pakken we de bus naar het centrum. Daar zien we de eerste grote figuren van papier maché ter gelegenheid van de jaarlijkse ‘Falles’. Een groot straatfestival waarbij men ook vuurwerk afsteekt. Er zijn in totaal 700 figuren, vaak met een sociaal-politiek thema. Alle figuren worden op 19 maart opgestookt. Behalve de winnaar want die komt in het Falles museum. Juist in het donker is het prachtig om te zien. Men is nog hard bezig met het gereed maken van de taferelen.

Rondom de verschillende locaties staan al hekken en Churros tenten. Daar kan je Churros kopen; lange gefrituurde lekkernij, van een soort oliebollendeeg. Je eet ze vanuit een puntzak met erover suiker of je doopt ze in warme chocolade. Lopend over straat hoor je al harde knallen. Lijkt net Oud en Nieuw. We eten wat tapas en lopen verder richting een restaurant bekend om haar Paëlla. Daar kun je niet omheen in Valencia, omdat hier een groot deel van de rijst uit de velden komt. In een soort slagerij met allemaal Iberico hammen aan het plafond genieten we van ham, en Paëlla met vis en vlees. Om het compleet te maken staan er drie studenten “Quantanamera” te zingen!

De volgende ochtend zijn we op de fiets gestapt, met helm op want verplicht, richting het meest moderne deel van de stad; de stad van kunsten en wetenschappen. Een prachtig aangelegd complex in de voormalige rivierbedding van de Túria. Deze rivier hebben ze verlegd na de overstromingen in 1957 en nu is daarin het moderne complex en een prachtig langgerekt park aangelegd. Eerst bezoeken we het L’Oceanogràfic, waar we een dolfijnenshow, keizerpinguïns op antartica, tropische ibissen en zeeleeuwen zien. Het allermooist zijn de diverse onderwatertunnels met Oceanië; haaien en roggen en Caraïben; koraal en gekleurde vissen. En nog veel meer van zeepaardjes, zeeduiveltjes tot aan Beluga’s die gevoerd werden.

Daarna zijn we het park doorgefietst, wat afwisselend door zon en schaduw en palmen en dennen en langs fonteinen voerde. Grappig was om onder de voormalige bruggen door te fietsen, alsof je door een lege rivier fietst! We schoten nog een kiekje van het museum van Schone kunsten, gevestigd in een oud priesterseminarie uit de 17e eeuw. Op de terugweg stonden we stil bij de moderne architectuur van de Valenciaanse architect Santiago Calatrava en Félix Candela. Achtereenvolgens waren het Palau de les Arts Reina Sofia, dat leek op het Opera house in Sydney, L’Hemisfèric, een Imax theater in de vorm van een oog dat ligt in een groot bassin water van 24.000m2, het Museu de les Ciènces Principe Felipe, een soort NeMo eigenlijk, het Ágora, een tentoonstellingszaal en de L’Umbracle, een voetgangerspassage. Het geheel is verbonden met mooie bruggen; L’Assut d’Or, alias de hammenhouder en voor ons; (toch een beetje) De Erasmusbrug ;-). De blauwe hemel zorgde voor een mooi contrast met de overwegend witte bebouwing. Het was erg indrukwekkend, deze van 1998- 2009 gebouwde architectuur!

Op woensdag zijn we met de bus naar de stad gereden. Vanaf het centraal station liepen via winkelstraatjes naar het IVAM, museum voor moderne kunst. Onderweg de indrukwekkende en grote markthal bewonderd. En nog even binnen gespiekt bij de ‘Lonja’, de voormalige zijdebeurs. Bij één van de oude stadstorens; ‘Torre Quart’, waren nog twee mooie Fallas te zien.

Het IVAM is gehuisvest in een modern gebouw. Er waren veel verschillende tentoonstellingen, waarvan drie ons aanspraken. De eerste was het schilderwerk van Menchu Gal. De schilderijen vonden wij vooral somber, later gebruikte ze meer kleur. De landschappen en vergezichten over de zeekust waren van dichtbij heel grof, maar van veraf verrassend gedetailleerd. Later lazen we in de brochure dat zij leefde van 1919-2008 en dat zij probeerde vrolijkheid op te roepen in de periode na de oorlog. Leuk om te merken dat je dat er een beetje uithaalt! De tweede waar we binnenliepen en wel wat mee hadden was ‘Art indigena contemporani a Australië’. Dit werk geïnspireerd op de in Australië levende stammen, die ver van de voor ons bekende bewoonde wereld leven in de woestijn, was bijna kinderlijk, maar erg mooi door de natuurlijke kleuren en de hoeveelheid stippen en strepen. De verschillende patronen waren bijvoorbeeld ontleend aan een beschildering van het lichaam, wanneer er dichtbij iemand overlijdt. De derde tentoonstelling was voor ons het klapstuk. Het betrof de architectuur van A-cero; Joaquin Torres en Rafael ILamazares. Dit duo heeft in opdracht van verschillende steden en ook het automerk Citroën divers werk ontworpen. Het kenmerkt zich door moderne ontwerpen, zoals de tower in Dubai, enorme appartementen op Ibiza, vakantievillage in Spanje, maar ook porceleinen aanrechtbladen en badkamers. Voor Citroën hebben ze de DS5 vormgegeven. Tot zover het museum.

Verder lopend konden we, “omdat er in iedere stad wel een kathedraal is en we er nu toch zijn!...deze niet overslaan. Mooi, koel, groots en meeslepend.. Inmiddels was de Fallas in volle gang. Heel veel verklede vrouwen in traditioneel kostuum met hoepelrok en gedraaide vlechten boven de oren. Iedereen loopt vanaf zo’n 13.00 uur naar het Plaza Ayuntamiento waar elke dag in vuurwerk is. Enorme knallen vullen de straten. Er worden op het plein slingers met daaraan voetzoekers afgestoken. In het straatje achteraf waar we zaten voor de lunch vlogen we de lucht in bij de knallen! Terug richting de bushalte. Het busrooster lijkt goed georganiseerd, maar na 1,5 uur wachten hadden we het wel gezien.. Helaas, deze keer pech. Thuis bij de camper gegeten en besloten dat Valencia een echte aanrader is; veelzijdig, modern, gezellige oude stad en indrukwekkende architectuur!