22/3 – 23/3: Ronda (Andalusië – SP.)

Stuwmeren bij El Chorro, de kloof bij Ronda en de stierenvechtersarena.

Spanje is een land met enorm veel gezichten. Eerder waren we al eens in Andalusië, toen hebben we Sevilla en met name de verschillende stranden gezien. Het was gewoonweg te heet medio juli/aug. Voor stedenbezoek en wandelen is het nu echt perfect. We hebben vandaag veel binnendoor wegen genomen en hebben groene weides gezien, rietkragen, rotspartijen, dorre stukken land en hoge bergen. Met de lunch zijn we, van de weg af, naar drie grote stuwmeren gereden bij El Chorro. Daar komen drie rivieren bijeen. Hier zijn schitterende vergezichten te zien. Langs een rustig weggetje hebben we de camper geparkeerd, geluncht, en genoten van het adembenemende uitzicht. Groen, azuurblauw, bruin en grijs waren de kleuren van het landschap en dat alles tegen een helblauwe lucht. Het gaf enorm mooie plaatjes.

We stonden nog niet of we raakten aan de praat met een Engelsman die ook foto’s aan het nemen was. Hij had een huis in de omgeving en kwam hier zo vier keer per jaar. Vooral op deze heldere dagen raakte hij niet uitgekeken op de vergezichten. Het is moeilijk in woorden uit te drukken hoe mooi ons lunchplekje was maar gelukkig…. we hebben de foto’s nog! Al vallen die in het niet bij de werkelijkheid. Na alle steden was dit natuurgeweld echt weer iets waarover we ons verbaasden. Laat in de middag kwamen we aan op de camping die maar één kilometer van Ronda ligt. De camping stond in de gids beschreven; U komt hier voor stilte, rust, natuur, anders kunt u beter weg blijven!.. Aangekomen stond overal ‘Silence’, nachtrustregels etc. We waren van plan de zojuist gedraaide foute cd met Nederlandse hits met onder meer; Tandenborstel jive, Het is een nacht en 2 Unlimited die Maiko als afscheidscadeau gekregen had van zijn C&A collegae extra hard op te zetten. Maar we bleven beleefd. Al blijft het hilarisch dat er juist nu geklust wordt met hard boren etc! We zijn overigens al weer helemaal gewend aan de ‘Camping lifestyle’. In je badjas zo snel mogelijk naar de lekkerste douche. Want in het donker is het maar fris ’s avonds. Afwassen bij windkracht 6 buiten doe je dan liever binnen; is toch een beetje behelpen. We vinden de camper nog steeds heel groot, ondanks dat we veel binnen leven, omdat het ’s avonds echt te fris is buiten. Dus camperen in optima forma!

’s Nachts begon het erg hard te waaien. De camper schudde heen en weer. De volgende dag per fiets naar Ronda gereden. Heen was heerlijk berg af, ondanks de nog steeds harde wind, en op het eind een stukje omhoog. Ronda is bekend door de 120m hoge brug die loopt over de kloof van de Guadalevin rivier. Het geeft prachtige plaatjes van dit oudste Andalusische dorpje. We besloten een 4,6 km lange tocht te wandelen. In ongeveer 2uur zijn we in de kloof afgedaald, langs de rivier gelopen en vervolgens gestaag omhoog via de andere kant. Ze hebben het wel eens over een gevoelstemperatuur, maar met deze tocht voelden wij de ‘gevoelsafstand’ van 12 km. Naar beneden ging goed de eerste 3 kwartier. Daarna hebben we alleen maar omhoog geklommen. Het was pittig. Na een verfrissend glas drinken met een ‘cortado’; espresso met scheutje melk, wordt hier veel gedronken uit een glaasje, erg lekker! Gingen we naar de bekendste en oudste stierenvechtersarena. Een veelomstreden vermaak, waarover we pas konden oordelen als we het zelf gezien hadden vonden we. Een prachtige arena, met Toscaanse zuilen in warme zandkleur. Daarnaast waren de kostuums van torreadors, maar ook van de cavallerie en ruiters tentoongesteld. Tevens een heel wapenarsenaal. De idee van de jarenlange traditie, ingebed in de cultuur is op zich prachtig. Maar een gevecht met als doel de dood van een stier voor vermaak is zeer wrang. Het museum en de arena gaven een goed beeld, weliswaar erg summier en leeg.

Voor de lunch namen we een menu met traditionele gerechten uit de streek. Maiko had geitenkaas in filodeeg met rode peperdressing. Marleen Migas, een in olijfolie en knoflook gebakken broodkruim met worst. Als hoofdgerecht had Maiko de beroemde ossenstaart en Marleen konijn, in saffraan, citroen en paprika gestoofd. Het was lekkere, stevige Andalusische kost. De terugweg naar de camping ging nu steil omhoog en na alle inspanning deze ochtend was de marathon compleet. ’s Middags hebben we lekker geluierd in de stoelen voor de camper. De wind is vanmiddag weer gaan liggen en het lijkt iets warmer te worden.

Morgen gaan we naar de regio van Cadiz. We zijn een beetje ‘geschiedenis’ moe. Elke stad heeft wel een kathedraal, een Mercator, een museum Belle Art, een restaurant of winkel waar je gewéést moet zijn. De nieuwste trend is het Unesco keurmerk en in deze omgeving natuurlijk alles met Moorse invloeden.